بهشتِ بیهوده

بهشت اگر به شفاعت رسد، نخواهم رفت

به زور گریه و طاعت رسد، نخواهم رفت

 

بدون کشته شدن سرنوشت بیهوده است

شهید اگر نتوان شد، بهشت بیهوده است

 

شکست عبدود⁽¹⁾ است آنچه طاعت است مرا

و کندن درخیبر شفاعت است مرا

دودِ اسفند

‏چه اسفندها... آه!

چه اسفندها دود کردیم!

برای تو ای روز اردیبهشتی

که گفتند: این روزها می رسی

از همین راه!

 

(#رییس خوب، نعمته)