من اویس ام

با لبت رنگ عقیق یمن از یادم رفت

همچنان که جگر خویشتن از یادم رفت...

من اویسم بگذارید که اتراق کنم

بوی شهر تو که آمد قرَن از یادم رفت...

بهشتِ بیهوده

بهشت اگر به شفاعت رسد، نخواهم رفت

به زور گریه و طاعت رسد، نخواهم رفت

 

بدون کشته شدن سرنوشت بیهوده است

شهید اگر نتوان شد، بهشت بیهوده است

 

شکست عبدود⁽¹⁾ است آنچه طاعت است مرا

و کندن درخیبر شفاعت است مرا